Pytanie

Czy pracownik wykonujący pracę z drabiny na wysokości do 2 m w świetle musi być zabezpieczony przed upadkiem z wysokości, czy wystarczy tylko asekuracja drugiej osoby?

Pracownik wykonuje prace z drabin rozstawnych i przystawnych wewnątrz budynku (teleinformatyk świadczący usługi na rzecz publicznych placówek oświatowych wykonujący pracę w budynkach szkół i przedszkoli – w klasach i na korytarzach tych obiektów).

ODPOWIEDŹ

W opisanym przypadku decyzja dotycząca konieczności stosowania określonych środków ochrony indywidualnej przed upadkiem z wysokości powinna być uzależniona od wyników oceny ryzyka zawodowego na stanowisku pracy.

UZASADNIENIE

Stosownie do § 105 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy – dalej r.b.h.p., za pracę na wysokości uważa się pracę wykonywaną na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi. Do takiej pracy nie zalicza się jednak pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:

1.

osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi,

2.

wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.

Prace na wysokości, zgodnie z § 80 ust. 1 r.b.h.p., należą do tzw. prac szczególnie niebezpiecznych. Tym samym przy ich organizacji należy podjąć szczególne środki ostrożności, które zostały określone w § 81 r.b.h.p., tj. zapewnić w szczególności:

1) bezpośredni nadzór nad pracami szczególnie niebezpiecznymi wyznaczonych w tym celu osób,

2) odpowiednie środki zabezpieczające,

3) instruktaż pracowników obejmujący w szczególności:

a) imienny podział pracy,

b) kolejność wykonywania zadań,

c) wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach.

Ponadto, pracodawca powinien zapewnić, aby dostęp do miejsc wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych miały wyłącznie osoby upoważnione i odpowiednio poinstruowane.

Mając na uwadze powyższe, każda praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi jest traktowana jako „praca na wysokości”, a tym samym powinna być kwalifikowana jako praca szczególnie niebezpieczna, a pracodawca powinien zapewnić odpowiednie zabezpieczenie pracownika.

Z uwagi na specyfikę wykonywania określonych czynności w określonych warunkach pracy, konieczne może być stosowanie określonych środków ochrony indywidualnej. Decyzja o tym czy i ewentualnie jakie środki należy stosować, powinna zostać podjęcia po analizie wykonywanych czynności oraz oceny ryzyka zawodowego. Inaczej należy bowiem traktować przypadek, w którym pracownik wchodzi na stabilną drabinę w celu wykonania krótkotrwałej czynności, a inaczej taki, w którym pracownik wykonuje długotrwałe czynności (np. montażowe, instalacyjne itp.).